Montfaucon's edition of St. John Chrysostom and Migne's Patrologia after him put among the dubia six sermons De fato et providentia (Πεϱὶ εἱμαϱμένης τε ϰαὶ πϱονοίας). In the Admonitio we read: ‘Et vero cum de fato Chrysostomus disserit, alio orationis utitur modo: unde forte nascatur quaedam νοθείας suspicio.’ Henry Savile, in his edition (1612), rejected the view of Fronton du Duc, who had written of these orations: ‘Videntur concionum a Chrysostomo habitarum ἀπανθίσματα potius et florilegia, seu morales digressiones, quam integrae homiliae: necdum tamen areolae et loca unde sunt decerptae, nobis occurrerunt.’ Savile's rejection reads: ‘Non assentior Frontoni Ducaeo has πεϱί πϱονοίας orationes ἀπανθίσματα esse: neque enim memini ea quae hic afferuntur alibi apud hunc nostrum legisse eodem modo dicta.’